Για το ποιος ήταν ο σατυρικός Χάρυ δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα. Ξέρουν όλοι για τι σπουδαίο άνθρωπο μιλάμε και τι πρωτοπόρο καλλιτέχνη σε αυτά που έκανε... Οποιαδήποτε περαιτέρω κουβέντα από εμένα είναι περιττή...
Να προσθέσω όμως και μια λεπτομέρεια που στάθηκε η αφορμή να έχω τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά...
Εκεί στα τέλη 90s αρχές 2000, τότε που μέσα στα newsgroups μια ομάδα φίλων είχαμε ξεκινήσει τις διαδικασίες για την ίδρυση του Hellenic Macintosh User's Group (ή HELMUG όπως ίσως το έχουν συναντήσει κάποιοι) έμαθα ότι ήταν φανατικός Macintosh user, και όχι μόνο αυτό αλλά ζωγράφιζε με τους αγαπημένους του υπολογιστές της Apple! Με αφορμή μια συνάντηση, επισκέφτηκα μια έκθεσή του όπου οι "καμβάδες" του ήταν οθόνες συνδεδεμένες σε ισάριθμους macintosh και τα δημιουργήματά του περνούσαν μπροστά στα μάτια του επισκέπτη!
Ρε παιδιά, τι πρωτόγνωρο για τότε αλλά και τι απίθανη πτυχή του εαυτού του που έβγαζε το αποτέλεσμα! Ανατριχιάζω όταν θυμάμαι τη μικρή συζήτησή μας, το πάθος του για τα μηχανήματα αυτά και τα λίγα προφητικά που είπε...
Εκεί πρωτοάκουσα και το εκπληκτικό "60 mb Ram", που πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή του αλλά ήταν από πρώτα και κορυφαία σατυρικά κομμάτια με δανεισμένους όρους από την πληροφορική! Οι πιο προσεκτικοί θα αναγνωρίσουν σαφή αναφορά στο MacOS!
Αυτά τα χαρούμενα θα θυμόμαστε πάντα και θα γελάμε, αυτό ήταν ο Χάρυ και για την αυθεντικότητά του αυτή κέρδισε τη θέση του στις καρδιές μας...
RIP τεράστιε Βασίλη! Σε ευχαριστούμε για όσα μας χάρισες και για όσα πάντα θα μας θυμίζεις...