Θυμάμαι το Rygar το είχα πετύχει για πρώτη φορά σε ανύποπτο χρόνο σε μια οικογενειακή επίσκεψη στα Γρεβενά καλοκαίρι του '87.. Μόλις είχαμε τσακίσει κάτι πίτσες με θείους και ξαδέρφια και κάναμε με τον αδερφό μου τη κλασσική χωνευτική βόλτα. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου ανακαλύπτουμε ένα μπλιμπλικάδικο με τζαμαρία όπου μπορούσες να κοιτάξεις άνετα απ' έξω προς τα ενδότερα. Οι εικόνες έρχονται στη μνήμη σαν να ήταν χθες..δίπλα σε μια καμπίνα του Pitfall II, μια παρέα έλιωνε πάνω από ένα ολοφάνερα τελευταίας τεχνολογίας παιχνίδι. Φοβερά γραφικά, parallax scrolling, δράκοι να πετάνε, καταρράκτες να ξεχύνονται, φυσικό spite animation, περισσότερα χρώματα από όσα είχα δει ποτέ ταυτόχρονα ποτέ στην οθόνη...πρέπει να είχα κολλήσει σαν βεντούζα πάνω στο τζάμι για αρκετή ώρα, αφού δεν πρέπει να είχα ξαναδεί ποτέ έως τότε τέτοια επικά graphics σε ηλεκτρονικό παιχνίδι οποιασδήποτε μορφής. Με τα χίλια ζόρια καταφέρνω να ξεκολλήσω και παραπατ...εεε...περπατώντας ένα στενό μόλις πιο κάτω βρίσκω να με ατενίζουν περήφανα στην βιτρίνα ενός δισκάδικου 2 ιστορικά εξώφυλλα βινυλίων: Το Powerslave και το Somewhere in Time (με το 2ο να μην έχει κλείσει ακόμα έτος κυκλοφορίας και να το αντικρύζω για πρώτη φορά!). Διπλό το δέος, μαζεμένα τα σοκ! Μακάρι κάθε βόλτα να συνοδεύοταν πάντα από τέτοιες ευχάριστες εκπλήξεις!
Συγκράτησα πάντως το όνομα του παιχνιδιού και ρωτώ με τη επιστροφή μου στην Αθήνα για C64 τον γνωστό ξάδερφο του Μαυρογένη (Michaelsoft από Πειραιά) αν έχει κυκλοφορήσει ο τίτλος αυτός για το μηχάνημα. Μου απαντά "ναι", αλλά ο άθλιος πειρατής γράφει στη θέση του Rygar κατά λάθος άλλο παιχνίδι! Mε τα πολλά καταφέρνω να το αποκτήσω για να διαπιστώσω με πικρία ότι τα γραφικά ήταν τελείως μάπα σε σχέση με το arcade. To αναζήτησα μετά από καναδυό χρόνια στην Amiga 500 μόλις κατόρθωσα να την αποκτήσω, για να διαπιστώσω ότι δεν κυκλοφόρησε ποτέ γι' αυτήν!
Οπότε όσο κι αν το έχω στο μεταξύ τελειώσει στο MAME 15 φορές...καταλαβαίνετε ότι μόλις ότι εκπληρώθηκε ένα απωθημένο ετών, καθώς η έκδοση για AGA είναι όντως coinop-perfect. Φοβερή δουλειά και άλλο ένα "κάλιο αργά παρά ποτέ" ανεφωνήθη με ανακούφιση!
